हिउँदे वर्षा नहुँदा किसान चिन्तित

माघ दोस्रो साता बित्नै लाग्दासम्म हिउँदे वर्षा नहुँदा किसान चिन्तित भएका छन्। चिसोले खेतबारीमा लगाइएका बालीका बिरुवा कक्रँदै गएका छन्।

‘हुस्सु र चिसो स्याँठले अझै छाडेको छैन,’ महोत्तरीको बलवा– १० धमौराका हासिम राइनले भने, ‘एकपटक पानी परे हुस्सु फाटेर चिसो हावा चल्न छाड्ने थियो, तर खै पानी पर्ने त छाँट नै छैन।’

पानी नपर्दा लगातारको शीतलहरले तरकारी बालीलाई क्षति पुर्‍याएको उनको गुनासो छ। विगतमा माघ लागेपछि हुस्सु फाट्दै गएर पारिलो घाम लाग्ने गरेकाे किसान बताउँछन्। ‘तिलासक्रायत (माघेसंक्रान्ति) पर्व मनाएपछि त घाम तात्थ्यो, तर यसपालि त माघ आधा हुन लाग्दासम्म हुस्सुले छाडेको छैन,’ भंगाहा– ४ रामनगरका ८५ वर्षीय किसान मोती महतोले भने, ‘यो मौसमको कुलक्षण नै हो, आउने दिन खुसीका हुनेछैनन्।’

हिउँदे वर्षा नहुँदा बालीनाली हुर्कन नसकेका र  खानेपानीका स्रोत मुहान सुक्दै जान सक्नेमा  उनले चिन्ता व्यक्त गरे। हिउँदे वर्षा कुहासा (हुस्सु) फटाउने, चिसो पश्चिमी हावा (स्याँठ) चल्न छाड्ने र क्रमशः घाम तताउँदै लाने मात्र नभई बालीनालीका लागि अत्यन्त पोषिलो हुने जनाइएको छ।

बर्दिवास– १२ डाँडाटोल बिजलपुराका ७५ वर्षीय किसान रामसुन्दर ठाकुरले भर्खरै हुर्कँदै गरेका वैशाखी लहरे तरकारी, उखु, अन्नबालीमा गहुँ र आँपसहितका फलका रुख हिउँदे वर्षा पाएपछि लहलहाउने बताए।

हिउँदमा पानी नपरेपछि खानेपानीका स्रोत इनार, चापाकल पनि गर्मी चढेसँगै चाँडै सुक्ने गरेका छन्। भंगाहा– ४ रामनगरकै ९० वर्षीय हाजी बिहारी अन्सारीले यसपालि माघ दोस्रो साता बित्दै गर्दासम्म पानी नपरेको हुँदा नै हुस्सु र चिसो हावा नफाटेको बताए।  

फलफूल खेती (आँप, लिची, सपाटो र रुखकटहरसहितका फल) सघन हुने बर्दिवास नगरपालिकाका बिजलपुरा, पशुपतिनगर, खयरमारा, चेरु, गणन्ता, ढुंग्रे, टुटेश्वर, पाटु, बरडाँडा र माईस्थानका किसान यसपालि हिउँदे वर्षा नभएपछि फलका रुखमा मज्जर (मञ्जरी) कम लाग्ने, मज्जर धेरै झर्ने र मधुवारोगको समस्या बढ्ने चिन्तामा छन्।

यसैगरी, जिल्लाकै फलफूल खेतीको पकेट क्षेत्र मानिने गौशाला नगर क्षेत्रका भरतपुर, लक्ष्मीनियाँ र बेलगाछीका किसान पनि हिउँदे वर्षा नहुँदा अपेक्षित उत्पादन लिन नसकिने जनाइएको छ । 

हिउँदे वर्षाले बालीनालीका लागि माटो भिजाउने मात्र नभई रोग लाग्न नदिने र बाली हलक्क बढाउने गर्दछ। हिउँदे वर्षाले मानव र यावत् जीवजन्तुको स्वास्थ्य र अन्य आहार–विहारमा पनि सकारात्मक प्रभाव हुने ८५ वर्षीय नथुनी महतोको अनुभव छ। 

महोत्तरीको कुल ७१ हजार हेक्टर खेतीयोग्य जग्गामध्ये अधिकांशमा आकासे पानीको भरमा खेती गरिन्छ। यहाँ १० प्रतिशत मात्र खेतीयोग्य जग्गामा स्थायी सिँचाइ (कुलो, नहर लाग्ने) पुगेको छ । हिउँदे वर्षा नहुँदा पानीका मुहान चाँडै सुक्ने र विभिन्न रोगव्याधका समस्या पनि बढ्ने गर्छन्।