वीरेन्द्र हमालको चाहनाचाहिँ पहिल्यैदेखि मलाई थिएटरमा ल्याउने थियो । उहाँ मेरो अंकल । एसएलसी दिएपछिको बिदामा वीरेन्द्र अंकलको ‘एम आर्ट’मा नाटक सिक्न गएँ । त्यहीबीचमा पोखरामा थिएटर कम्पिटिसन भयो । मैले पहिलोपटक दर्शकका अगाडि नाटकमा अभिनय गरेको त्यहीँ हो । ‘पत्थरको कथा’ नाटक थियो । लेखक विजय मल्ल र निर्देशक वीरेन्द्र हमाल ।
नाटक गरिसकेपछि यति धेरै ताली बज्यो, म त दंग भएँ । त्यसपछि नाटक खेल्दा दर्शकको माया, हौसला पाइने रहेछ भनेर महसुस भयो । नाटकबाट नयाँ कलाकारको पुरस्कार पाएकी थिएँ । मेरो पहिलो टर्निङ प्वाइन्ट पनि यही हो ।
मैले वीरेन्द्र हमालको निर्देशनमा ‘स्वास्नी मान्छे’ नाटकमा एकल अभिनय गरेँ । एकदम राम्रो भयो । सात हजार राशिको पुरस्कार पाएँ, जसले मलाई थप हौसला मिल्यो ।
हरेक वर्ष एकेडेमीमा ‘बालकृष्ण सम’ महोत्सव हुन्थ्यो । विभिन्न नाटक मञ्चन हुन्थ्यो । मैले पनि वीरेन्द्र हमालको निर्देशनमा ‘स्वास्नी मान्छे’ नाटकमा एकल अभिनय गरेँ । एकदम राम्रो भयो । सात हजार राशिको पुरस्कार पाएँ, जसले मलाई थप हौसला मिल्यो ।
एम आर्टमा हुँदा सुनील पोख्रेल सरले वीरेन्द्र अंकललाई आफ्नो नाटक पढाउने कन्सेप्ट सुनाउनुभएछ । मलगायत कमलमणि नेपाल, राजन खतिवडा, सौगात मल्लहरू त्यहाँ सँगै पढ्ने भयौँ । मैले त्यहाँ दुई वर्ष होस्टेल बसेर पढेँ । त्यहाँ पढ्दापढ्दै नाटक देखाउन धेरै देश गयौँ । गुरुकुल मेरो जीवनको अर्को टर्निङ प्वाइन्ट हो ।